« (De)Synchronisation » – Delirium Ensemble 5.0
Multimedialna interakcja dźwięku, wideo, światła i języka.
SYNCHRONIZACJA
Używanie różnych mediów jako „kontekstu” stanowi podstawę naszego rozumienia muzyki. To zrozumienie jest uniwersalne, a także kulturowe. Staranne i ukierunkowane korzystanie z różnych mediów może wywołać głęboki emocjonalny wpływ, a także „prowadzić” odbiorcę poprzez potencjalnie złożone dzieło sztuki.
Nasuwają się więc następujące pytania:
Czy powyższy kontekst istnieje tylko ze względu na muzykę, czy jest to sama w sobie jakość?
Czy ludzie czują się dziś bardziej przywiązani do kontekstu niż do samej muzyki?
W jakim stopniu kontekst ten może wpływać na nasze postrzeganie?
Czy kontekst może istnieć niezależnie od treści (muzyki w tym przypadku)?
Współgranie muzyki, przestrzeni, światła i języka jest sprawdzonym sposobem tworzenia różnorodnych możliwości ekspresji. Nie chodzi o zapewnienie słuchaczowi i widzowi gotowego produktu. Każdy dźwięk określa przestrzeń, jednocześnie każda przestrzeń określa dźwięk. Ideą projektu jest stworzenie interakcji między przestrzenią dźwiękową i wizualną. Ścisła sieć dźwięku – w tym kontekście równoznaczna z muzyką – i usposobienie przestrzenne może być rozumiana jako komunikacja sama w sobie. Inne parametry obejmują światło i język. Oświetlenie i kolor zasadniczo kształtują sposób, w jaki postrzegamy coś wizualnego.
DE/SYNCHRONIZACJA
Zazwyczaj dąży się do synchronizacji elementów wizualnych i akustycznych, ale de-synchronizacja jako taka tworzy szersze spektrum możliwości. Klasycznym przykładem jest związek między językiem a obrazem. Wypowiadane słowa są zawsze powiązane z ruchem ust. Jeśli ta synchronizacja zostanie utracona, nasz mózg orientuje się na tym, co widzimy: wierzymy, że słyszymy to, co tak naprawdę widzimy.
Jest to związane z mówiącymi ustami, które są punktem wyjścia projektu (za monologiem Samuela Becketta). Częściowo słowa będą prawidłowo kształtowane przez usta, ale częściowo nie. Czasami nie slychać żadnych słów, ale usta kontynuują i „mówią” dalej. Jeśli rozumiemy muzykę jako język, to coś wizualnego może być synchroniczne lub asynchroniczne.
Kompozytorzy z różnych krajów napisali muzykę do tego projektu i odnoszą się w różny sposób do tematu opisanego powyżej.
W ten sposób prezentowana jest wyjątkowa gra dźwięku, światła i języka, która ilustruje to, co jest połączone i nie połączone.
Demetre Gamsachurdia (*1988) – Demiurgos 2.0 (2016)
Simon Steen Andersen (*1976) – Rerendered (2003–2004)
Piotr Peszat (*1990) – An Accomplished Young Lady (2019, UA)
Balz Trümpy (*1946) – 7 Inventionen (2014, UA)
Kaj Duncan David (*1988) – 4c0st1ctr1g3r (2015)
